okrągła twarz

См. также в других словарях:

• twarz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVb, lm M. e {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przód głowy człowieka (od czoła po brodę); oblicze, fizjonomia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Blada, drobna, gładka, koścista, okrągła, ogorzała,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• twarz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «przednia strona głowy ludzkiej» Okrągła, pełna, pociągła, szczupła, wydłużona twarz. Brzydka, nalana, odrażająca twarz. Ascetyczna, rasowa twarz. Pomarszczona, wychudzona, zniszczona, zwiędła twarz. Czerstwa,… …   Słownik języka polskiego

• okrągły — okrągłygli, okrągłyglejszy 1. «mający kształt koła, kuli, walca; zbliżony kształtem do koła, kuli, walca; zaokrąglony» Okrągły liść, stół, talerz. Okrągłe lusterko. Okrągła patera, puderniczka, taca. Okrągłe oczy. Okrągła twarz. Okrągła czekolada …   Słownik języka polskiego

• okrągły — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, okrągłygli, okrągłyglejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający kształt koła, kuli, walca; krągły; zaokrąglony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okrągły stół, talerz. Okrągła twarz, piłka,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pucołowaty — pucołowatyaci «mający wydatne, pulchne policzki, okrągłą twarz; pyzaty» Pucołowata twarz. Pucołowaci chłopcy …   Słownik języka polskiego

• księżyc — (Wyglądać) jak księżyc w pełni «o kimś mającym okrągłą, pyzatą twarz lub o okrągłej, pyzatej twarzy»: Jej ręce są chude jak kije od szczotki, a twarz – jak księżyc w pełni – unosi się nad drobną sylwetką o talii osy. Cosm 6/1999. Ktoś spadł z… …   Słownik frazeologiczny

• pełnia — ż I, DCMs. pełniani; lm D. pełniani 1. «faza Księżyca, podczas której jego połowa widoczna z Ziemi jest całkowicie oświetlona przez Słońce; Księżyc w tej fazie» Księżyc w pełni. Poblask pełni. ◊ Twarz jak księżyc w pełni «twarz okrągła, pyzata» 2 …   Słownik języka polskiego

• buzia — ż I, DCMs. buzi; lm D. buź a. buzi 1. «usta, zwłaszcza dziecięce lub dziewczęce (często z odcieniem pieszczotliwym, żartobliwym)» Otworzyć, rozdziawić buzię. Skrzywić buzię w podkówkę. Wetknąć palec w buzię. ◊ Buzia w ciup «usta ściągnięte,… …   Słownik języka polskiego

• księżyc — m II, D. a 1. blm «naturalny satelita Ziemi, najbliższe Ziemi ciało niebieskie krążące dokoła niej, a wraz z nią dokoła Słońca (jako termin astronomiczny pisany dużą literą)» Srebrny, srebrzysty, złoty księżyc. Rakieta na Księżyc. Sierp księżyca …   Słownik języka polskiego